Nieuws

Talent InZicht is verhuisd!

Begin 2021 is de praktijk verhuisd naar: Haverhullen 16, 9403WH te Assen. 

Op dit moment wordt er druk gewerkt aan de realisatie van de nieuwe praktijkruimte. Naar verwachting zal in het najaar 2021 worden begonnen met de verbouwing. Tot die tijd kan in overleg afspraken gemaakt worden over een individueel traject of 4-daagse training. Totdat de praktijkruimte klaar is zullen de coaching-/trainingsbijeenkomsten aan de keukentafel worden gegeven.

De praktijkruimte zal het geven van 4-daagse trainingen met meerdere deelnemers, weer mogelijk maken. De planning volgt zodra ruimte klaar is.

Voor meer informatie, neem gerust contact op.  

Graag tot ziens aan de Haverhullen 16.

Hartelijke groet, 

Anne-Marie Mos

Diversiteit, bij de Politie!

Het moeten er honderden, misschien wel duizenden zijn: politiemensen met dyslexie, AD(H)D of autisme. Maar bij de grootste werkgever van Nederland voelt het nog niet altijd even veilig om daar voor uit te komen. “Veel dyslectici, ADHD-ers en autisten zitten nog in de kast,” vertelt Anne-Marie Mos. Ze vormt samen met vier anderen een werkgroep die opkomt voor de belangen van deze collega’s. Collega’s die zoveel ándere talenten hebben, dat zij juist bijdragen aan de zo gewenste diversiteit binnen het korps, vindt Mos. Zelf is zij dyslectisch en helemaal uit de kast op haar werkplek bij de eenheid Noord. Een gesprek met een ‘ontzettend gemotiveerde’ collega.

Er wordt vaak gesproken over een ‘beperking’ als het gaat over dyslexie, ADHD en autisme. Maar dit is een term die jullie liever niet gebruiken. Waarom niet?

Omdat het zo negatief klinkt. Wij willen juist niet de hobbels benadrukken, maar de mogelijkheden. Het is beter om de nadruk te leggen op speciale talenten. Zo hebben dyslectici weliswaar moeite met lezen en schrijven, maar zijn ze vaak heel creatief, slim en goed in het oplossen van complexe problemen. Mensen met ADHD of autisme hebben weer andere talenten, zoals heel precies kunnen werken, analytisch denken of alles vanuit een breed perspectief kunnen bekijken.

Zelf ben je dyslectisch en heb je dat heel lang verborgen. Denk je dat er veel collega’s zijn die dat doen, dat het een verborgen probleem is bij de politie?

Ja, ik denk dat vooral bij oudere collega’s de schaamte nog groot is. Bij jongeren zal dat minder zijn, omdat er tegenwoordig op school veel meer kennis en aandacht voor dyslexie is. Maar vroeger kreeg je op school te horen dat je dom en lui was. Dyslexie is daardoor vaak méér dan alleen moeite hebben met lezen en schrijven. Als je van kleins af gehoord hebt dat je dom bent, doet dat wat met je zelfvertrouwen, zelfbeeld, houding en gedrag. Zo kan het zijn dat je op werk bijvoorbeeld minder snel je ideeën of zienswijze ventileert uit angst dat je collega’s ze gek of niet relevant vinden. Met als gevolg dat je kwaliteiten ongezien, onbenut en niet verder ontwikkeld worden. Een stukje competentie- en capaciteitsverlies zou je kunnen zeggen, ook voor de organisatie.

Inmiddels ben je twee jaar bezig om binnen de organisatie aandacht te vragen voor de behoeftes van collega’s met dyslexie/ADHD/autisme. Welke behoeftes zijn er?

Collega’s doen er dus vaak alles aan om hun zwakke punten te verbergen. Als dyslecticus deed ik dat bijvoorbeeld door lees- en schrijfwerk mee naar huis te nemen om in mijn vrije tijd daaraan door te werken of te perfectioneren. Belangrijk gegeven daarbij is dat het dyslectici twee tot drie keer meer energie kost om tekst te lezen en/of te schrijven. Het is als dyslecticus dus een pittige opgave om je staande te houden binnen taalgerichte maatschappij c.q. organisatie. Voor collega’s met ADHD en autistische kenmerken is een drukke vaak luidruchtige werkomgeving een heikel punt. Het beïnvloedt hun concentratie en daarmee functioneren negatief. Het zou goed zijn als er op de werkvloer meer begrip en aandacht komt voor collega’s met net even een andere behoeftevraag, gericht op zowel het functioneren als het behoud van gezondheid en werkplezier.

Wat kan er zoal gedaan worden?

Heel eenvoudig, bijvoorbeeld het tijdig verstrekken van vergaderstukken. Dit geeft dyslectici niet alleen de ruimte om de documenten rustig te lezen, maar stelt hen ook in staat gedachten te ordenen en hun visie gedegen in te brengen tijdens de bijeenkomst. Voor iemand met ADHD is het weer essentieel dat hij/zij zich af en toe ergens terug kan trekken om geconcentreerd aan bijvoorbeeld een complex proces verbaal te kunnen werken. Het is belangrijk dat HRM en leidinggevenden iets meer weten over de achtergrond en de ondersteuningsmogelijkheden die er zijn. Daarbij kun je denken aan software, waarmee boeken, rapporten, websites voorgelezen kan worden en schrijfwerk kan helpen corrigeren. En methodes en technieken zoals bijvoorbeeld het snellezen en mindmappen. Verder werkplekbegeleiding en coaching op maat en de zorg voor een vaste werkplekken voor mensen met autisme.
Het is eigenlijk niet heel ingewikkeld: van een paar tips en trucs en de juiste software gaan je prestaties tien keer omhoog. En voelen mensen zich een stuk beter, gelukkiger en komen ze meer tot hun recht. Ik denk zelfs dat het langdurig ziekteverzuim hierdoor ook omlaag gaat.

Want onder langdurig zieken zijn veel mensen met dyslexie of adhd/autisme?

Daar ben ik van overtuigd. Ik hoor het ook terug van mensen als Sjan Verhoeven, expert en ervaringsdeskundige die het ook in haar praktijk ziet: collega’s met een burn-out die direct te relateren is aan dyslexie.

Waarom is er eigenlijk één werkgroep voor deze drie ogenschijnlijk verschillende groepen? Dyslexie is toch iets heel anders dan ADHD?

Ze vallen alle drie onder hetzelfde spectrum. Dat wil zeggen dat ze op hetzelfde DNA gebied zitten en er door wetenschappers een verwevenheid tussen kenmerken is vastgesteld. Het is een beetje een ingewikkeld verhaal, maar het heeft te maken met het gebruik van de linker en rechter hersenhelft functionaliteiten. Mensen met dyslexie, ADHD en autisme hebben een sterke voorkeur voor één van de twee helften. De dominante helft is bepalend voor de manier waarop het individu informatie verwerkt, wat vervolgens tot uiting komt in houding en gedrag. Vaak wordt een overlap ervaren. Zo herken ikzelf dat ik naast mijn dyslexie ook een aantal ADHD kenmerken (snel afgeleid, druk in mijn hoofd en moeilijk stil kunnen zitten) bezit. Tegelijkertijd hebben dyslexie, ADHD en autisme verschillende niet alledaagse kwaliteiten en daar kan een organisatie zoals de politie haar voordeel mee doen.

Op wat voor manier?

Wij willen bij de politie meer diversiteit en meestal wordt dat in verband gebracht met kleur, religie of seksuele geaardheid. Maar diversiteit heeft mijns inziens meer te maken met anders zijn en in anders denken. Diversiteit in denken is belangrijk voor het bestaansrecht en groei van een organisatie, mits aanvullende competenties bij elkaar worden gezet. Een mooi voorbeeld daarvan is hoe één van onze dyslectische werkgroepsleden nauw samenwerkt met een (beleids)schrijver. Hij is projectmanager en groots in het vinden van oplossingen en zijn taalsterke kamergenoot zet zijn hersenspinsels zonder veel moeite op papier. Een gouden team! Ik ben dan ook van mening dat dyslectici, ADHD-ers en autisten moeten worden gezien als een aanwinst en niet als last.

De werkgroep is er, het contact met de werkgever is er. Wat is het belangrijkst dat er nu moet gebeuren?

Het belangrijkst is dat het bespreekbaar is en dat collega’s het (h)erkennen en de sterke kanten waarderen. Uitgaan van mogelijkheden, is daarbij het motto. Dan creëer je een veilig klimaat. Daar doen we nu ons best voor. We gaan het land in, geven presentaties, workshops en willen meer bekendheid binnen de organisatie. Ik hoop op een olievlek, zodat ons groepje op een gegeven moment niet meer nodig is. Om het laatste te kunnen bewerkstelligen is wel borging binnen de politieorganisatie noodzakelijk. Hiervoor trekt onze werkgroep gezamenlijk op met andere belangengroepen die zich inzetten voor chronisch zieke en visueel beperkte collega’s. Samen vormen we nu een platform dat wordt ingezet als klankbord voor o.a. de ontwikkeling van het landelijk HRM beleid op dit gebied.

Daarnaast heeft de pilot ‘inzet dyslexiesoftware’ op de Politieacademie in Drachten gedraaid. Hoewel ik nog bezig ben met de eindrapportage, kan ik nu al zeggen dat de proefpersonen aangeven er baat bij te hebben: het helpt hun bij het geconcentreerd/gefocust blijven, het motiveert, geeft het zelfvertrouwen een boost en ze houden aan het eind van de dag energie over.

Zo te horen besteed je veel tijd en energie aan deze klus. Wat drijft jou?

Ik ben ontzettend gemotiveerd. Voor mijn collega’s en toekomstige werknemers bij de politie wil ik de weg vrijmaken, zodat ze niet meer tegen allerlei belemmeringen en onwetendheid aanlopen. Wij zijn de grootste werkgever van Nederland en het zou mooi zijn als we hierin een voorbeeldfunctie kunnen hebben. In Engeland zijn ze veel verder, daar bestaat al een ‘dyslexie-keurmerk’ voor organisaties. Wat zou het geweldig zijn als we dat hier ook voor elkaar krijgen.

Meer informatie over dyslexie, ADHD, autisme op deze websites:

Lees meer over het eerste landelijke congres ‘dyslexie bij de politie’

Hier de oproep die Anne-Marie Mos eerder deed aan collega’s

Dyslexie & ADHD: www.balansdigitaal.nl en www.impulsenwoortblind.nl

Autisme: www.impulsenwoortblind.nl

Leestips

Dyslexie: Slimmer dan je baas (Sjan Verhoeven)

Dyslexie: stoornis of intelligentie (Sjan Verhoeven)